Zdzisław Beksiński - Bez tytułu (06)
Opis
Beksiński posługiwał się heliotypią w latach 1956-69, w okresie, kiedy wciąż poszukiwał nowych form wyrazu. Równocześnie uprawiał rzeźbę, rysunek oraz monotypię. Technika cliche verre, związana z warsztatem fotograficznym, umożliwiała powstanie większej ilości odbitek. Papier fotograficzny pozwalał na uzyskanie większego kontrastu między czernią i bielą niż monotypia czy rysunek, a co za tym idzie potęgował ekspresję dzieła.
Twórczość Beksińskiego ulegała licznym przekształceniom i modyfikacjom. Atmosfera prac i tematyka pozostawała niezmienna, jednak artysta wciąż na nowo rozwiązywał stawiane sobie problemy plastyczne. Rozpoczynał od niemal dekoratywnych, kubizujących poszukiwań formalnych, sprowadzając figurę ludzką do lapidarnych, płaskich, oddziaływujących wzajemnie na siebie form plastycznych. Z czasem narastało napięcie i ekspresyjny dramatyzm dzieł. Obłe formy zostały zastąpione bardziej drapieżnymi, a głowy postaci wypełnione drobnymi, geometrycznymi, jakby mechanicznymi elementami. Pojawiły się również sceny wielofigurowe - z uproszczonymi, zdeformowanymi postaciami ludzkimi i zwierzęcymi. Niektóre były opracowywane bardziej przestrzennie, rzeźbiarsko, inne prowadzone cienką, delikatną kreską - charakterystyczną dla rysunku. Pod koniec lat 60. powstały heliotypie analogiczne do ówcześnie tworzonych prac przedstawiających zdeformowane twarze. Heliotypie przywołują na myśl nieustanny rozpad, dramat przemijania, nieuchronność śmierci. Przykładem są prace ukazujące odrealnione twarze o pozszywanej, zabliźnionej skórze czy przerażająco pustych oczodołach. A także te ukazujące kobiecy akt z nożem, dosadnie wprowadzając klimat rodzącego się w malarstwie okresu fantastycznego.
Zdzisław Beksiński prace w technice heliografii/heliotypii, określanej również jako cliche-verre, wykonywał w latach 1956-69. Współczesna odbitka powstała pod merytorycznym i technicznym nadzorem Muzeum Historycznego w Sanoku w niepowtarzalnej, limitowanej serii 10 egzemplarzy. Są to ściśle kontrolowane, opatrzone numeracją dzieła. Każda odbitka posiada dwie pieczęcie – jedną suchą z nazwą instytucji i drugą mokrą, z informacją o numerze serii i z podpisem Dyrektora Muzeum historycznego w Sanoku.
Specyfikacje
Certyfikat autentyczności | DESA Modern |
Format - M | 65,5 x 79,5 cm w passe-partout; 71 x 85 cm w ramie |
Technika graficzna | Heliografia |