Tamara Łempicka - Śpiąca dziewczyna

Praca powstała na podstawie malarskiej kompozycji Łempickiej, namalowanej w 1930 roku, przechowywanej w kolekcji prywatnej.

Malarstwo Tamary Łempickiej to wizualna charakterystyka lat dwudziestych ubiegłego wieku. Artystka przedstawia wizerunki pięknych kobiet wykorzystując postkubistyczną stylizację. Dostrzec możemy tutaj precyzję gestu, ostrość koloru i perfekcję światłocienia. Estetykę lat dwudziestych dookreśla indywidualny manieryzm postaci, objawiający się poprzez strój czy fryzurę bohaterki. „Śpiąca dziewczyna” może dotyczyć cichej obserwacji, ale również samej relacji dwóch kobiet – portretowanej i portretującej, zobrazowanej za pomocą gestu pędzla.

Technika wykonania: gouttelette/papier

Wymiary pracy: 48 x 58 [cm]

Wymiary w ramie: 84 x 94 [cm]

Edycja zamknięta, na 100 egzemplarzy: 62/100 

Rama: masywna drewniana rama z powłoką w kolorze metalicznym.

Tamara Łempicka (1898-1980) - polska malarka, której twórczość jest kwintesencją stylu art deco w malarstwie. Jako młoda dziewczyna uczyła się na pensji w Lozannie, skąd dzięki swojemu statusowi finansowemu mogła  wyjeżdżać do Włoch - zwiedziła Wenecję, Florencję, Rzym - gdzie zafascynowało ją malarstwo renesansowych mistrzów. I wojna światowa zastał ją w Petersburgu, gdzie poślubiła młodego prawnika Tadeusza Łempickiego. W 1918 roku małżeństwo zamieszkało w Paryżu. Łempicka rozpoczęła wówczas studia malarskie w Academie de la Grand Chaumiere oraz w Academie Ranson u Maurice'a Denisa i Andrea Lothe'a. Jej prace można było znaleźć na paryskich salonach. Malowała przede wszystkim akty i portrety, głównie ludzi pięknych i zamożnych. W 1928 roku, odwiedziła trzykrotnie Warszawę, gdzie odbyła się wystawa jej prac w Zachęcie; natomiast kolejne dwa obrazy pokazała na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W 1939 uciekając przed II wojną światową wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Nowym Jorku, ostatnie lata życia spędziła w Meksyku.