Tamara Łempicka - Portrait of Suzy Solidor, 1933
Opis
Serigrafia "Portrait of Suzy Solidor" wydana w limitowanej edycji 100 egzemplarzy posiada certyfikat autentyczności potwierdzony suchą pieczęcią przez Tamara de Lempicka Estate LLC oraz jest opatrzony sygnaturą Marisy de Lempickiej.
Suzy Solidor była wyzwoloną francuską piosenkarką i aktorką. W 1932 roku, prawdopodobnie jako pierwsza kobieta, otworzyła klub nocny pod nazwą „La Vie Parisienne”, który z czasem stał się jednym z najpopularniejszych rozrywkowych punktów na mapie Paryża. Miejsce miało charakterystyczny wystrój, na ścianach królowały portrety Suzy wykonane przez różnych artystów, w tym Tamarę Łempicką, Francisa Bacona, Mana Raya, Georgesa Braque’a czy Picassa. Suzy Solidor poprosiła artystkę o akt, ponieważ uwielbiała swoje ciało i chciała je eksponować. Awangardowy krótki blond bob, charakterystyczne akcenty czerwieni i panorama miasta są tutaj najbardziej wyraziste. Całość dopełnia – osunięta z ciała – błękitna tkanina podkreślona wyrazistym światłocieniem. Jednym słowem, kubistyczny majstersztyk. Tylko dla koneserów!
Technika wykonania: serigrafia
Wymiary pracy: 60 x 48 [cm]
Wymiary w ramie: 100 x 89 [cm]
Edycja zamknięta na 100 egzemplarzy
Ramy: zostały specjalnie zaprojektowane do prac Tamary Łempickiej. Stylistyką nawiązują do lat, w których artystka tworzyła swoje obrazy. Technologia wykonania ram oparta jest o tradycyjne techniki pozłotnicze. Srebrne płatki kładzione są ręcznie na specjalnie przygotowane, zagruntowane powierzchnie. Bazowy grunt oparty jest na kredzie bolońskiej i klejach organicznych, nakładanych pędzlem na specjalnie przygotowane, drewniane powierzchnie. Końcowe wykończenie ram to politury szelakowe nakładane specjalnymi tamponami. Unikatowy charakter i kolorystykę nadają ramom końcowe warstwy patyn olejno-pigmentowych. Oprawa z passe-partout bezkwasowym i bieloną wkładką doskonale zabezpiecza obrazy. Zastosowane szkło to belgijski float 2 mm.
Tamara Łempicka (1898-1980) - polska malarka, której twórczość jest kwintesencją stylu Art déco w malarstwie. Jako młoda dziewczyna uczyła się na pensji w Lozannie, skąd dzięki swojemu statusowi finansowemu mogła wyjeżdżać do Włoch - zwiedziła Wenecję, Florencję, Rzym - gdzie zafascynowało ją malarstwo renesansowych mistrzów. I wojna światowa zastał ją w Petersburgu, gdzie poślubiła młodego prawnika Tadeusza Łempickiego. W 1918 roku małżeństwo zamieszkało w Paryżu. Łempicka rozpoczęła wówczas studia malarskie w Academie de la Grand Chaumiere oraz w Academie Ranson u Maurice'a Denisa i Andrea Lothe'a. Jej prace można było znaleźć na paryskich salonach. Malowała przede wszystkim akty i portrety, głównie ludzi pięknych i zamożnych. W 1928 roku, odwiedziła trzykrotnie Warszawę, gdzie odbyła się wystawa jej prac w Zachęcie; natomiast kolejne dwa obrazy pokazała na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W 1939 uciekając przed II wojną światową wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Nowym Jorku, ostatnie lata życia spędziła w Meksyku.