Zofia Stryjeńska - Hucułka z Worochty

"Hucułka z Worochty" Zofii Stryjeńskiej

Zofia Stryjeńska ocaliła od zapomnienia barwny krajobraz etniczny II Rzeczypospolitej. Leżący dziś w Ukrainie obszar Karpat Wschodnich od XIV wieku do II wojny zamieszkiwali Huculi, osadnicy rusińskiego i wołoskiego pochodzenia. Posługiwali się językiem absolutnie mozaikowym — słowa polskie, węgierskie i rosyjskie mieszali z romskimi i ormiańskimi. Obyczaje huculskie zafascynowały wielu twórców okresu międzywojennego — wystarczy wspomnieć Teodora Axentowicza lub Jarosława Iwaszkiewicza. Stryjeńska uwieczniła tradycyjny kobiecy strój huculski, składający się z przedniej i tylnej zapaski oraz kożucha. Na rękawie lnianej koszuli widzimy fragment charakterystycznego zdobnictwa ornamentowego, zachowanego do dziś w niektórych cerkwiach huculskich. 

Plansza 16, 1939 r.

litografia barwna/karton

sygnowany p.d.: 'Z. Stryjeńska'

Wymiar w ramie: 64 x 54 cm

Oryginalna litografia Zofii Stryjeńskiej powstała w technice druku płaskiego, z wykorzystaniem kamiennej matrycy. Praca została oprawiona w kremowe passe-partout oraz klasyczną ramę z naturalnego drewna o kolorze postarzanego brązu.

Zofia Stryjeńska (1891-1976) — wybitna polska malarka, ilustratorka i scenografka. W 1925 roku, podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, zaprezentowała w pawilonie J. Czajkowskiego cykl panneaux „Rok obrzędowy w Polsce”. Została honorowana złotym medalem na XVIII weneckim Biennale w 1932 roku. Odznaczona również  Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej. Stryjeńska na nowo zinterpretowała w polskiej sztuce folklor. Centralnym motywem jej twórczości było święto, topos nieśmiertelnego ludowego karnawału. Wykorzystując rustykalne ornamenty, z pełnym rozmachem wyznaczyła nową epokę malarstwa dekoracyjnego, pod względem zarówno formalnym, jak i narracyjnym.